بررسی اثر توکسیسیته عصاره الکلی زنجبیل تازه بر سلول های سرطانی کبد

مقدمه و هدف: بطور کلی عصاره بسیاری از ادویه ها اثرات بالای مهار کنندگی (سایتوتوکسی سیتی) بر کشت سلولهای توموری نشان داده اند. زنجبیل گیاهی طبی بوده و مطالعات اخیر نشان میدهد که دارای خواص آنتی توموری، ضد قارچ ،حشره کشی و anti ulcer میباشد. با اینحال تاثیرات آنتی توموری آن برروی رده سلول سرطان کبد انجام نشده است . لذا در این مطالعه اثر آنتی توموری عصاره الکلی آن مورد بررسی قرار گرفته است. روش کار: در این مطالعه تجربی سلول های hepg2 و سلولهای نرمال (l929 ) در محیط dmem حاوی سرم جنین گاو و آنتی بیوتیک کشت گردیدند. سپس سلولها با رقت دو گانه از غلظت 5000 تا 78.125 میکروگرم/میلی لیتر به مدت 24، 48 و 72 ساعت کشت داده شدند و زیست پذیری (viability) سلولها به روش mtt تعیین گردید. نتایج: نتایج تستmtt بعد از 48 ساعت در غلظت 2500 میکروگرم/میلی لیتر نشان داد که 50% سلولها نسبت به گروه کنترل (l929) زنده بودند (p<0.001، ولی سلولهای l929 از نظر مورفولوژی سالم و زنده بودند. لذا ic50 در حدود غلظت 2500 در نظر گرفته می شود نتایج مرفولوژی نشان می دهد که سلولهای l929 تحت اثر عصاره هیچگونه تغییرات مرفولوژیکی مشخصی نسبت به سلولهای کنترل (بدون عصاره) ندارد. مقایسه نتایج مرفولوژیکی در سلولهای سرطانی (he pg2) در روزهای مختلف نتایج مهمی را نشان می دهد. سلولهای تحت اثر عصاره در روزهای مختلف تفاوتهای بسیار بارز و وابسته به دوزی نشان دادند . بطوریکه بتدریج و با افزایش زمان و در دوزهای بالاتر تغییر شکل سلولی بسیار واضح تر بود . مهار رشد سلولها ، تحلیل رفتگی و افزایش اندازه واکوئل ، کاهش سیتوپلاسم و پیگمانته شدن هسته قابل مشاهده بود. نتیجه نهایی: با توجه به اینکه عصاره الکلی زنجبیل خواص سیتوتوکسیسیته در سلولهای سرطانی داشته ولی با اینحال اثرات سمی در سلولهای نرمال ندارد، از آن می توان به عنوان یک ماده در درمان سرطان استفاده کرد.